روانشناس بالینی، با بیان اینکه دانش‌آموز حتما نباید نمره ۲۰ بگیرد تا روز خوبی داشته باشد و پرتلاش محسوب شود، خطاب به والدین گفت: در مورد موفقیت‌های جزئی از فرزندتان سؤال کنید؛ این موفقیت‌ها می‌تواند پیدا کردن دوست جدید یا با صدای رسا در کلاس صحبت کردن باشد.
رضا فریدی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره چگونگی افزایش مهارت تلاش توسط والدین در دانش‌آموزان، اظهار کرد: شاید مشکل مردم، امروز این است که نمی‌دانند با تلاش کردن چه احساسی به دست می‌آورند و این مسئله یک مشکل عمومی و نه شخصی است؛ این در حالیست که بررسی‌ها نشان می‌دهد ما می‌توانیم با بچه‌ها صحبت کنیم تا نترسند و بیشتر تلاش کنند و بدانند که تلاش بیشتر به معنی نتایج بهتر است.
وی با اشاره به اینکه باید به بچه‌ها بگوییم که حتی کمی تلاش چه تاثیر مهمی در پیشرفت تحصیلی آنها دارد، به بیان راهکارهایی برای افزایش مهارت تلاش در دانش‌آموزان پرداخت و خطاب به والدین گفت: باید مهارت ارتباط ، گفت وگو و شنیدن را در دانش آموزان افزایش دهیم. در این راستا وقت صرف کنید و با بچه‌هایتان درباره لذت کار و تلاش صحبت کنید. سعی کنید تا حد ممکن با دانش‌آموز شفاف و صمیمی باشید و اگر از بخشی از کارتان لذت می برید نکات جالب آن را برای فرزندتان بیان کنید.
دانش‌آموزان پر تلاش حتما نباید نمره ۲۰ بگیرند
این روانشناس بالینی خطاب به والدین ادامه داد: از بچه‌ها درباره اتفاقات جاری روز بپرسید. آنها را تشویق کنید تا مانند شما در مورد موفقیت‌های کوچکشان صحبت کنند. حتما نباید آنها۲۰ بگیرند تا روز خوبی داشته باشند و پر تلاش محسوب شوند. شما در مورد موفقیت‌های جزئی از آنها سؤال کنید، این موفقیت‌های جزئی می‌توانند پیدا کردن دوست جدید یا با صدای رسا در کلاس صحبت کردن باشد. این موارد تلاش‌هایی هستند که بچه‌ها در خود می‌یابند و با یافتن آنها قادر می‌شوند تا بیشتر تلاش کنند.
فریدی همچنین عنوان کرد: والدین می توانند درباره اتفاقات رضایت بخش کاری خود نیز با بچه‌ها صحبت کنند. والدین می توانند درباره شکست‌هایشان نیز با بچه‌ها صحبت کنند. البته نباید بچه‌ها را محدود به این کرد که درباره کارهای روزمره و چیزهایی که در محل کار و خانه اتفاق می افتد صحبت کنند اما صحبت درباره مشکلات و مسائل و در عین حال موارد لذت بخشی که در طول همان روز رخ داده است و پیدا کردن راه حل برای حل مشکلات روزانه، می‌تواند تاثیر گذار باشد.
وی با بیان اینکه تلاش کردن گام برداشتن در مسیری طولانی و نه مسیری ساده و راحت است، افزود: تلاش کردن مسیری است که آن را نمی‌توان اندازه گرفت و هیچ کس نمی‌تواند همیشه صد در صد این مسیر را طی کند. با این حال باید به اندازه کافی از خود توقع داشته باشیم؛ از این رو باید به فرزندانتان توضیح دهید وقتی می‌گویید «تلاش کن» دقیقا منظورتان چیست. با حوصله با فرزندانتان درباره افرادی که واقعا تلاش می‌کنند صحبت کنید. وقتی درباره افرادی که در کار خود کوشا هستند با فرزندتان صحبت کنید درواقع به او نشان می دهید که چقدر برای این افراد احترام قائل هستید و حس تلاش و کوشش را در فرزند تقویت می‌کنید.
تلاش کن ولی خودت را فدا نکن
این روانشناس بالینی با تاکید بر اینکه باید به بچه‌ها یاد بدهیم که تلاش کنند اما نیازی نیست خودشان را فدا کنند، خاطر نشان کرد: احتمال زیادی وجود دارد که سخت تلاش کنیم اما با این حال موفق نشویم اما معنی این کار این نیست که برای کاری خود را اذیت کنیم. یکی از موانع مهم بر سر راه تلاش زیاد ترس از اشتباه کردن و ترس از نقص داشتن است. ورزش مثال خوبی برای فهم این موضوع است چراکه ورزش چیزی است که شخص نمی تواند در آن تلاش نکند. با این حال برخی ورزشکاران برنده و بعضی بازنده می‌شوند اما هر دو گروه تلاش زیادی می کنند. همراه با فرزندتان صفحات ورزشی روزنامه را بخوانید. در این صفحات داستان ورزشکارانی وجود دارد که تا زمانی که مسابقه تمام شود هرگز تسلیم نمی‌شوند و در عین حال هیچ کس در انتهای مسابقه انرژی اولیه را ندارد.
رابطه تکالیف مدرسه و تلاش
فریدی با بیان اینکه معتقدم دانش‌آموزان باید تکالیف محوله را با دقت و توجه انجام دهند، درباره رابطه بین تکالیف مدرسه و افزایش تلاش دانش آموزان، توضیح داد: بچه‌ها باید بدانند والدینشان حس می کنند تکالیف را باید جدی انجام دهند. بچه‌ها باید درک کنند که انجام تکالیف اجباری و نه اختیاری است و حتی اگر تکلیف شب خسته کننده، خیلی ساده یا خیلی سخت باشند نیز نباید به تکالیف مدرسه بی‌توجه بود.
