سیاست میدان بازی کودک و نوجوان نیست.
سرپرست گروه نویسندگان دانشنامه ادب فارسی در تفسیر اشتباهات صورت گرفته در حوزه ادبیات کودک و نوجوان تصریح کرد: البته در دوره‌ای به اشتباه تلاش داشتیم تا ادبیات کودک را سیاسی کنیم؛ به عنوان مثال «ماهی سیاه کوچولو» (اثر صمد بهرنگی) یک ادبیات کودک سیاسی است. این اشتباه است که ما جای اینکه به کودکان علم و تربیت بیاموزیم، وقتی هنوز اینها را نیاموخته اند، کودکان را وارد سیاست کنیم. البته این نقد فقط به بهرنگی وارد نیست، آدم‌های دیگری هم بودند؛ مثلاً یک آقایی بود در تبریز (اسمش را فراموش کرده‌ام که بعدها هم از ایران کوچ کرد و رفت) که کتاب‌های بسیاری برای کودکان می‌نوشت ولی همه سیاسی بودند؛ و این دسته از نویسندگان تلاش می‌کردند تا کودکان را سیاسی کنند. خوشبختانه این موضوع هم رفته رفت کمرنگ شد و کنار رفت.
«ما داریم به سمت خوبی در ادبیات کودک حرکت می‌کنیم. گرچه در ادبیاتمان «آنتوان دو سنت اگزوپری» نداریم که برای ما «شازده کوچولو» بنویسد؛ و دلیل این فقدان هم این است که ما تمرینی برای نوشتن ادبیات کودک برای امروز نداریم و البته سابقه آن را نداریم. شازده کوچولورا بخوانید، می‌بینید که چگونه به بچه‌ها فکر و اندیشه می‌دهند و به اینها کمک می‌کنند که بیاندیشند. ما هنوز به اینجا نرسیده‌ایم که یک ادبیات کودک مستقل از سیاست داشته باشیم».
نویسنده «دانشنامه ادب فارسی» و مترجم کتاب‌های «تاریخ غزنویان»، «ایران و تمدن ایرانی» و «تاریخ سیستان» در توضیح راه حلی برای بهبود ادبیات کودک و نوجوان خاطر نشان کرد: این مساله به هوشمندی نویسندگانی باز می‌گردد که برای کودکان قصه و شعر و … می‌نویسند؛ آنها باید به اندیشه مجهز باشند و به گونه‌ای بنویسند که آن کودک یا نوجوان تربیت شود یا به اندیشه واداشته شود؛ نباید دائم بنویسیم این بد است و این خوب است؛ باید شیوه تفکری را بیاموزیم که خود کودک و نوجوان تشخیص بدهد خوب چیست یا بد چه چیزی است.
«امروزه به ادبیات کودک توجه زیادی می‌شود و نویسندگان و ناشرانی هستند که فقط در حوزه ادبیات کودک کار می‌کنند؛ اینها تمرین و تکرار می‌خواهند؛ وقتی به داستان نویسی در سطح امروزمان رسیده‌ایم کی شروع کرده‌ایم؟ شاید در زمانی کمتر از صدسال پیش. در نتیجه زمانی حدود ۵۰ سال لازم است تا ادبیات کودک هم بتواند به این بلوغ برسد»./ایرنا
